Misschien nog ten overvloede broer en zus zijn uit een samengesteld gezin, Marokkaanse (met ook Nederlands paspoort)vader en Nederlandse moeder. Iets waar ik mij als Oma van 74 zorgen over maak in de huidige tijd voor de kinderen in de toekomst met een Marokkaanse achternaam.
Vorig jaar heb ik het boek “Samen Verschillen” gemaakt, dat gaat over mensen die een relatie met elkaar hebben en van elkaar verschillen. Deelnemers van het boek laten zien wat er in 75 jaar vrijheid is bereikt, dat we leven in een land waar we mogen zijn wie we zijn. Soms niet altijd makkelijk en zijn de verschillen, voor en ander, moeilijk te begrijpen. Maar als we elkaar blijven respecteren hoeven we het niet altijd met elkaar eens te zijn.
Desondanks
Al is er dreiging van terreur
ben ik niet veilig in mijn huis
Al is geen mens te vertrouwen
en voel ik me nergens meer thuis
Al wordt mijn mond gesnoerd
staan mijn ogen somber van verdriet
Al zijn er handen die me slaan
om wat ik geloof of wat ik ben
Al bereiken we elkaar niet meer
door te ontkennen wie we zijn
Al vermoorden we elkaar
in het groot of in het klein
Desondanks zal ik juichen
voor de Heer die mij kent
Desondanks zal Hij van mij houden
en zal Hij redden met gezag
Dit is onze Nyima Jammeh(6 jaar). Zij groeit op bij haar grootouders in Brikama, Gambia. Haar ouders zijn te arm en te labiel om voor haar te zorgen. Nyima wilde net als haar neefjes (die ook door oma en opa worden grootgebracht) naar school! Dat kon de familie niet betalen. Sstichting: ‘Friends for Brikama’ vindt het heel belangrijk dat ook juist meisjes de kans op onderwijs krijgen! En hoe geweldig is het te zien dat die kleine meiden dan ook meteen een enorm zelfvertrouwen krijgen als zij ook naar school mogen! Nyima deed het super op de kleuterschool en als je dan ‘geslaagd bent’ en naar de lagere school mag is dat in Gambia een ware happening! Zie haar staan als ‘kleine professor’….. als het aan ons en onze stichting ligt mag zij worden die zij moet zijn! Zij is voor ons nu al een kleine superstar!
De foto is gemaakt op mijn verzoek (Monica Wildeboer) bij deze ‘graduation party’ door haar oom en onze vrijwilliger Yusupha Jammeh.
Dit is Tida Samateh (7 jaar) uit Gambia. Toen zij 3 jaar was kende zij het gehele alfabet in het Engels! (De voertaal en de taal waarin les wordt gegeven; thuis spreken ze Mandinka). Dit was voor haar ‘het bewijs dat zij eraan toe was om naar school te gaan en ook moest kunnen gaan!’ Haar ouders waren/zijn daar te arm voor. In Gambia mogen kinderen vanaf 4 jaar naar de kleuterschool (als de ouders dat kunnen betalen, zij laten dan eerder de jongens gaan dan de meisjes, dat is volgens Tida niet eerlijk!). Onze stichting: ‘Friends for Brikama’ heeft deze ‘kleine wijsneus’ meteen geadopteerd en op haar 4e verjaardag mocht zij naar school. In het 1e en 2e jaar blonk zij meteen uit als beste van de klas…..wat een wilskracht! Zij heeft zoveel zelfvertrouwen gekregen hierdoor! Kijk alleen maar naar dat koppie, dan smelt je toch?!
De foto’s zijn gemaakt op mijn verzoek (Monica Wildeboer) en de fotograaf is haar oom en onze vrijwilliger voor de stichting Yusupha Jammeh.
