Ben jij ook een gelukszoeker?
We koppelen de Wetenschap van Geluk volgens Raj Raghunathan met de doelen van Amnesty. Als iedereen op de wereld gelukkig zou zijn, dan kunnen wij onze werkzaamheden stoppen. Als iedereen gelukkig is, dan is er geen reden tot ruzie of onenigheid. Dan is er geen reden meer om op te komen voor mensenrechten.
Wat is geluk eigenlijk? Kun je werken aan je eigen geluk? Kun je leren werken aan je eigen geluk? “Ja, dat kan!”, zegt Raj Raghunathan: “Geluk gaat over zelfinzicht, verbinding en compassie”. Raj Raghunathan geeft les op een universiteit in Amerika. Hij kwam erachter dat de studenten niet gelukkig zijn en dat een groot aantal zelfs depressief is. Hoe is het mogelijk? Ze zijn jong, slim en hebben een mooie toekomst voor zich. Hij besloot te onderzoeken wat geluk is en hoe je je eigen geluk kunt vergroten. De resultaten van dit onderzoek werden de basis van de training: ‘Als je zo slim bent, waarom ben je dan niet gelukkig?’ Deze training is de meest populaire training van de Universiteit. Inmiddels wordt de training op meerdere universiteiten gegeven en is de online variant de populairste online training.
Als geluk een ballon is, zo stelt Raj Raghunathan dan zijn er 7 manieren om dit geluk lek te prikken. Hij noemt dit de 7 ‘Happiness sins’. Hiervoor bestaan 7 ‘antidotes’ waardoor je je eigen geluk niet per ongeluk lek prikt. Deze 7 manieren staan centraal op deze dag in de workshop en meer…..
Programma
10.00 Opening The Dutch Happiness Week
Maak van geluk je prioriteit. Hoe dan?
11.00 Workshop “Als je zo slim bent, waarom ben je dan niet gelukkig?”
Gebaseerd op het boek van Raj Raghunathan
13.00 Geluk is……..een altruïsme. Je wordt gelukkig door compassie te
tonen met een ander. Schrijf een ‘groeten kaartje’ voor Amnesty.
14.00 Geluk is……inspiratie en creativiteit, een workshop.
15.00 Geluk is…… Minfulness, een workshop Mindfulness.
Aan dit programma werken mee:
Lies Wouters, OMG Advies
Marion Riteco, Jazz Coaching & Training
Kim Hart, Trainingsacteur
Vicky Herrero,
Monique de Leeuw, Leeuw Praktijk
In het donker
Ik voel het vocht langs de muren druipen. Het is koud. Mijn hand glijdt langs de muren die ik niet zie en voelt de oneffenheden van de glibberige stenen. Het eelt op mijn vingers zorgt voor een zacht schurend geluid.
Ik durf niet naar de andere kant te reiken, bang voor de oneindigheid van mijn cel. Wat is er aan de overkant?
Ik kan niet naar opzij, de ijzeren greep waarin ik letterlijk zit, houdt me tegen.
Ik blijf voelen om het hier en nu niet te verliezen. Ik moet bij zinnen blijven, niet schreeuwen en blijven staan.
Hoelang ben ik hier nu? Het donker laat me alle besef van tijd verliezen. Ze moeten me toch een keer vrijlaten? Vroeger of later komen ze erachter dat ik echt onschuldig ben.
Vroeger of later…
Ik hoor kleine druppeltjes op de vloer vallen. Regent het? Is het mijn angst die condenseert in de ruimte? Blijft helder, blijf alert…
Er kraakt iets…
Een zucht…
Mijn gehuil, de kracht van mijn ketenen, mijn hulpgeroep.
Wie helpt mij?
Tekst: Susanna Florie van Leesssst
50 jaar Amnesty International Nederland, 35 jaar groep Schagen/Hollands Kroon
Leuk dat ik hier de film mag inleiden, én iets mag vertellen naar aanleiding van 35 jaar Amnesty Schagen/Hollands Kroon, in het jaar dat Amnesty International Nederland 50 jaar bestaat.
Op 14 april 1968, zeven jaar na de oprichting van Amnesty International werd de Nederlandse afdeling van opgericht. Zij groeide uit tot een van de grootste Amnesty-afdelingen ter wereld. 50 jaar zijn inmiddels verstreken. 50 jaar waarin Amnesty zich stevig wortelde in de Nederlandse samenleving. Met 250 lokale groepen, honderdduizenden activisten en ruim 250.000 leden is Amnesty Nederland een organisatie met invloed: op zowel lokaal, nationaal als internationaal niveau.
Gedurende deze 50 jaar hebben we gezien hoe de mensenrechten hoogte- en dieptepunten kennen. 50 jaar van apartheid, decembermoorden, Iraanse revolutie, Plein van de Hemelse Vrede, oorlog in Joegoslavië, genocide in Rwanda, Videla, Pinochet, Mugabe, Poetin, Erdogan en Duterte. 50 jaar van politieke moorden en verdwijningen. Maar ook 50 jaar waarin Amnesty voor elkaar wist te krijgen dat marteling werd erkend en bestreden. Jaren waarin steeds meer landen de doodstraf afschaften. Jaren waarin Amnesty met succes lobbyde voor een Internationaal Strafhof, voor een Wapenhandelverdrag. En 50 jaren waarin duizenden mensen hun levens zagen verbeteren nadat Amnesty voor hen in actie kwam; in 2016 alleen al kwamen meer dan 650 mensen na Amnesty-acties vrij.
Die acties zijn regelmatig spraakmakend en in het nieuws. Maar het bijzondere van Amnesty zijn juist ook de duizenden acties die in het land worden gevoerd. Overal in het land zijn lokale activisten het jaar door in de weer met schrijfavonden, demonstraties, filmavonden, fakkelwakes, gastlessen, de collecte. Betrokken mensen. Principieel. Vasthoudend. De groep hier in Schagen/Hollands Kroon bestaat sinds 1982: 35 jaar! Zij zijn met hun acties geregeld te vinden op scholen, in dit filmhuis en in de bibliotheek. Het zijn die vele lokale acties samen, in Nederland en wereldwijd, die Amnesty tot een grote en invloedrijke mensenrechtenorganisatie maken.
We doen dit nu 50 jaar, en helaas in ons werk harder nodig dan ooit.
MR zijn jarenlang een kwestie geweest van landen ver weg. Maar tegenwoordig komen de schendingen dichterbij. We herbergen in de Europese Unie landen als Hongarije en Polen die de rechtstaat aan het ontmantelen zijn. En de EU maakt zich zelf ook schuldig aan schendingen van de rechten van vluchtelingen en migranten. Ik hoef hier alleen maar de mensonterende situatie op de Griekse eilanden te noemen, waar duizenden asielzoekers in uitzichtloosheid vastzitten.
Mensenrechten staan in Nederland ook meer onder druk. Soms door beleid, maar vooral ook door de manier waarop er tegenwoordig over gesproken wordt.
Politici beschouwen mensenrechten als lijstje waaruit gekozen kan worden. Als de rechten van ‘de ander’ je niet uitkomen, kunnen ze eenvoudig worden genegeerd. Deze ‘eigen mensenrechten eerst’-mentaliteit is populair aan het worden bij veel politieke partijen, niet alleen bij rechts.
De groep die het makkelijkst uit te sluiten zijn van mensenrechten, zijn vluchtelingen en migranten.
De film van vanavond is Une saison en France. Abbas (Ebouaney) en zijn kinderen zijn wat ze in Frankrijk de 'sans-papiers' noemen: vluchtelingen die asiel hebben aangevraagd, maar nog niet te horen hebben gekregen of ze mogen blijven of niet. Abbas wacht al jaren op nieuws en de onzekerheid begint zo langzamerhand aan zijn zelfrespect te knagen.
Het vluchtelingenverdrag voorziet aan hulp en opvang voor mensen die in eigen land hebben te vrezen voor vervolging of geweld. Juridisch gezien kan het daarom zijn dat de Franse staat gelijk heeft en Abbas geen recht heeft op asiel.
Amnesty komt op voor vluchtelingen, maar zegt niet dat iedereen die naar Europa wil, of zelfs maar iedereen die in Europa is hier moet mogen blijven. De staat moet vluchtelingen opvangen, maar heeft het recht om migranten terug te sturen.
Voor zover de theorie. Nu de werkelijkheid. Wie herkent niet Abbas’ diepmenselijke behoefte een leven op te bouwen, voor jezelf maar zeker voor je kinderen. Abbas is bereid om opnieuw te beginnen, accepteert de offers, maar leidt onder van de onzekerheid waarin hij leeft.
Heeft niet iedereen het recht op een menswaardig bestaan?
Dit is hartverscheurend. De film is een medicijn tegen de ontmenselijking in het publieke debat over vluchtelingen en migratie. We hebben het over vluchtelingenstromen, tsunami’s, crisis, gelukszoekers aan de grenzen van ons continent. Over muren, hekken, controle en andere maatregelen. Over tegenhouden, oppakken, terugsturen.
Klazien spreekt ware woorden in de media: ‘niet vergeten. We hebben het hier over mensen, en mensen moeten als mensen behandeld worden’. Het is makkelijk dit te vergeten.
De film confronteert ons met de compassie die we onder druk van het populisme met elkaar kwijt dreigen te raken.
Daarom is het werk van de honderden groepen en activisten in het land zo belangrijk, die ieder op de eigen manier, binnen hun eigen mogelijkheden de compassie, het vuurtje, de solidariteit en het antigif tegen de ontmenselijking gaande houden.
Dit jaar bestaat de universele Verklaring voor de Rechten van de Mens 70 jaar. Eleanor Roosevelt, vrouw van en nauw betrokken bij de totstandkoming, zei in 1958 bij gelegenheid van de tiende verjaardag:
Waar beginnen de universele mensenrechten? Op kleine plaatsen, dicht bij huis – zo dichtbij en zo klein dat ze op geen enkele kaart van de wereld gezien kunnen worden. Maar die plekken zijn de wereld van individuele mensen; de buurt waarin hij woont; de school die hij bezoekt; de fabriek, boerderij of kantoren waar hij werkt. Als deze rechten daar geen betekenis hebben, hebben ze weinig betekenis ergens anders.
Ik wens u een inspirerende film toe, en hoop op uw medeleven en volharding om met elkaar te blijven strijden voor rechtvaardigheid.
Dank u wel.
Fototentoonstelling Vrijheid en Mensenrechten in de Ridderzaal van Slot Schagen
Paul Helsloot Johan Kruizinga
Marian Rezelman Het goede gesprek
11 oktober Coming Out Day
Een belangrijk statement van deze dag is: jezelf zijn, ongeacht je seksuele geaardheid of genderidentiteit. Noordkop Centraal maakte van de opening van het regenboogpad, dat langs "ons" mensenrechtenmonument loopt, een videoverslag. Dat beluister en bekijk je hier
Fotowedstrijd Vrijheid en Mensenrechten
De Amnesty groepen van Alkmaar, Heerhugowaard-Koggenland, Schagen-Hollands Kroon en Zaanstreek hebben een wedstrijd uitgeschreven voor de mooiste en meest aansprekende foto’s over het thema Vrijheid en Mensenrechten. Uit de inzendingen van de fotowedstrijd in de regio heeft de jury de 6 meest aansprekende foto's geselecteerd. U ziet de foto's uit de eigen regio hier
2020
Write for Rights 2020 was een succes!
2019
Write for Rights
Rond 10 december – de Dag van de Rechten van de Mens – zijn er in Schagen, Tuitjenhorn, Den Helder, Winkel, Hippolytushoef en op een aantal scholen in totaal 735 brieven en kaarten geschreven voor 10 jonge mensen bij wie sprake is van schending van hun rechten. De brieven zijn gestuurd naar presidenten, ministers en koningen en de kaarten naar de jongeren zelf. Deze 735 kaarten en brieven maken onderdeel uit van de wereldwijde schrijfactie: Write for Rights.
Leerlingen van het Regius in actie tijdens een mensenrechtenles
20 november filmavond met thema 30 jaar Kinderrechtenverdrag
Op 20 november 2019 was het 30 jaar geleden dat het Kinderrechtenverdrag is getekend. Om daar stil bij te staan is op 28 november de film Anna's War gedraaid in Filmtheater de Luxe. Voorafgaand aan de film heeft oud werkgroepslid Sigrid Lensink-Damen een korte toespraak gehouden. Uit die toespraak bleek dat kinderrechten niet alleen ver weg, maar ook heel dichtbij geschonden worden. De toespraak leest u hier
Internationale Vrouwendag 8 maart
Dialoog over discriminatie met maatschappelijke stagiaires en hun introducees bij Boekhandel Plukker in februari.
2018
35 jaar Amnesty Schagen-Hollands Kroon
Krantenartikel weekbladen SW en CTR van 17 oktober
26 oktober - 2 november
Posteroverzichtstentoonstelling bij Boekhandel Plukker in het Cultuur café.
Susanna Florie van Leesssst liet zich door de tentoonstelling inspireren tot het volgende verhaal: lees… (klik voor het verhaal)
26 oktober
Lezing en signeer sessie van Rosita Steenbeek over haar boek “Wie is mijn naaste”. Haar boek handelt over de vluchtelingen opvang. De middag werd afgesloten met een radio-interview met Schagen FM 
30 oktober
Schrijfmiddag Write for Rights in het Cultuur café.
Burgemeester Marjan van Kampen schreef mee!
1 november
Filmavond in Filmtheater de Luxe. “Une saison en France”. De film gaat over de ontmenselijking van de asielzoeker. Inleiding door Paul Helsloot, werkzaam bij Amnesty Nederland.
2014
Singer-songwriter Fatima Haring schreef speciaal voor ons het lied Girlpower voor de viering van Internationale Vrouwendag. Het lied gaat over onderwijs voor meisjes.
In 2018 is de volgende clip hiervan gemaakt:
https://www.youtube.com/watch?v=stFSgUh17Ok 
2013
Bloemencorso in Winkel met praalwagen over Pussy Riot.
Handtekeningen (595) verzamelen voor Vrijheid van meningsuiting in Rusland.
De jaarlijkse kermis Steppenrace in juni. 15 km steppen voor de mensenrechten.
2008
De Floratuin in Julianadorp werd geopend door Eduard Nazarski, directeur Amnesty Nederland, door het dopen van een narcis en een hyacinth, die de naam Amnesty International kregen.
2005
10 December 2005 Dag van de Rechten van de Mens.
Onthulling van het Mensenrechtenmonument op het pleintje bij Station Schagen. De plek waar we elk jaar de fakkelwake hielden.
1983
Het eerste krantenartikel na de oprichting van Amnesty Schagen
Human Rights Talk
Het lijkt zo vanzelfsprekend: discrimineren doe je niet. We mogen zeggen wat we vinden. We mogen de godsdienst belijden die we zelf willen. En iedereen heeft recht op privacy. In Nederland hebben we onze zaken goed op orde. Mensenrechtenschendingen gebeuren vooral ver weg. Althans, zo lijkt het, want bij nadere beschouwing blijken mensenrechten ook dichtbij en in onze eigen regio onder druk te staan.
Wij willen we in gesprek gaan over mensenrechten. Amnesty zorgt voor de begeleiding. Aan deze beleiding zijn geen kosten verbonden.
